Rasa powstała na początku XX wieku w Niemczech a jej twórcami byli Max Fisher z Gothy i Joachim Schmidt z Langensalzy. Głównym celem wspomnianych hodowców było wyhodowanie rasy królików o czarnej barwie i białych końcówkach włosów, czyli o okrywie zbliżonej do bardzo cenionego w tamtych latach w przemyśle futrzarskim alaskańskiego lisa.

Do kojarzeń używali królików srebrzystych małych, holenderskich, rosyjskich i hawan. W krótkim czasie powstały dwa typy zwierząt to jest czysto czarne i czarne z mocnymi i długimi białymi końcami włosów. W środowisku hodowców obydwa warianty przyjęto z zainteresowaniem i poczyniono dalsze starania nad ich utrwaleniem. Po kilku latach zaprzestano prac nad drugim z typów, gdy niemożliwe okazało się „skrócenie” białych końcówek włosów.

W hodowli pozostał więc wariant królika o lśniącej czarnej okrywie, który po dokrzyżowaniu pełno barwnych czarnych angielskich srokaczy został po raz pierwszy zaprezentowany już pod nazwą „Alaska” w roku 1907 na wystawie w Lipsku.

Obecnie rasa ta znana jest we wszystkich krajach, w których hoduje się króliki rasowe. Alaska nie wymaga szczególnych warunków utrzymania, a jej dobra plenność, zadowalające przyrosty masy ciała i piękna lśniąca czerń okrywy to główne atuty, które wpływają na dużą popularność tej rasy. W hodowli dużą wagę przywiązuje się do specyficznej cechy tej rasy, jaką jest silny połysk i jego równomierność.

Alaska do niedawna była rasą mało znaną w naszym kraju lecz od pewnego czasu wzrasta zainteresowanie hodowlą tej oryginalnej rasy, którą coraz częściej można spotkać na naszych wystawach.