Jedna z najpopularniejszych ras hodowanych na świecie.
Twórcą rasy jest W. S. Preshaw z miasteczka Ippon w Kalifornii.
Celem prac hodowlanych było uzyskanie królika wszechstronnie użytkowego (pod względem wykorzystania mięsa jak i futra), gdyż w tamtym czasie było wielkie zapotrzebowanie na oba parametry.
Do kojarzeń użył miejscowych królików ras albinotycznych i dzikich królików sprowadzanych z Nowej Zelandii co zapewniało powstałym osobnikom szybki wzrost, wysoką wydajność rzeźną, a późniejsze krzyżowanie z królikiem angorskim zapewniło gęstą okrywę włosową.
Uznanie rasy nastąpiło w roku 1916, a do Europy trafiły pierwsze egzemplarze w 1946 roku sprowadzone przez Anglików. W Anglii króliki nowozelandzkie uznawane są również w barwach: niebieskiej i czarnej.
Początkowo króliki nowozelandzkie białe wykorzystywano w fermach wielkotowarowych, dopiero po latach trafił do hodowli amatorskich.
Głównymi zaletami tej rasy są: szybkie przyrosty masy ciała (w wieku 3 m-cy osiąga 2,50 kg), duża wydajność rzeźna- w granicach 62%, wczesna dojrzałość do rozrodu (około 4 m-cy) i dobrze rozwinięty instynkt macierzyński oraz duża plenność. Gęsta okrywa włosowa stanowiła cenny materiał dla ówczesnego przemysłu futrzarskiego.
Do Polski królik nowozelandzki biały trafił w roku 1964 i od początku zyskał wielką popularność w hodowlach przemysłowych oraz amatorskich.
Królik rasy średniej, idealna masa ciała 4- 5,30 kg, maksymalnie 5,50 kg. Ciało jest krótkie, silnie umięśnione, szczególnie w partii piersi i zadu. Długość uszu 10-11,50 cm, bardzo gęsta (szczególnie w podszyciu) okrywa włosowa o długości 3 cm. Barwa okrywy włosowej na całym ciele czysto biała.